piątek, 6 września 2013

09. Rozdział dziewiąty


                                                                   *Piosenka*

*Perspektywa Mercedes*

    Było około godziny dwudziestej drugiej. Po tym jak razem z Justinem postanowiłam wrócić do jego namiotów położyłam się na piachu i pomimo bijącego zewsząd chłodu wpatrywałam się w górę. Niebo stało się czarną otchłanią, na której połyskiwały małe srebrzyste gwiazdy, a Księżyc świecił jasno. Odetchnęłam głęboko i odprężyłam umysł koncentrując się tylko na tym pięknym widoku. Odrzuciłam wszystkie troski i problemy, w jednej chwili zrobiło mi się przyjemnie. Trwałam tak przez dłuższy czas dopóki nie poczułam, że ktoś lekko potrząsa moim ramieniem.
- Mercedes? - cichy szept otulił moje ucho.
Ocknęłam się i spojrzałam na Justina kucającego przede mną. Jęknęłam cicho i podniosłam się, siadając obok niego.
- Wybacz - mruknął. - Myślałem, że spałaś.
- Nie, ja tylko... uhm - zatrzymałam się na chwilę. - Rozmyślałam.
Chłopak niemo przytaknął głową.
- Rozpaliłem ognisko, może przyjdziesz, tu jest zimno - spojrzał na mnie.
Odwróciłam się i zobaczyłam, palący się ogień. Uśmiechnęłam się i odpowiedziałam:
- Jasne, bardzo chętnie.
Brunet się zaśmiał i pomógł mi wstać. Usiedliśmy obok siebie na wielkim, miękkim kocu i przez chwilę wpatrywaliśmy się w wesoło tańczące iskierki. Ogarnęła nas cisza, która jednak wcale nie była niezręczna, wręcz przeciwnie - była przyjemna. Każde z nas było pogrążone we własnym świecie. Ja ogrzewałam swoje dłonie, a Jus przesypywał piasek z jednej dłoni do drugiej. Był przygnębiony, widziałam to doskonale. Z drugiej strony wcale mu się nie dziwię. 
- Tak bardzo mi przykro - powiedziałam kładąc rękę na tej Justina.
Chłopak zacisnął szczękę i spuścił głowę.
- To moja wina - westchnął, jego mięśnie się napięły. - Nie powinienem zostawiać jej samej.
- Słuchaj, ja też obwiniałam się o śmierć Eleanor, ale jeśli ciągle tak będziemy myśleć, to doprowadzimy się do paranoi. Najwidoczniej tak musiało być - wyjaśniłam nie spuszczając oczu z Justina.
Ten popatrzył na mnie smutnym wzrokiem. Był totalnie dobity.
- Łatwo ci mówić. Tamara była jedyną bliską mi osobą - oblizał usta.
- Rozumiem to i wyobrażam sobie jak się teraz czujesz - posłałam mu pocieszające spojrzenie.
- Tylko na nią mogłem liczyć kiedy przeprowadziłem się z Kanady do Londynu. Pomogła znaleźć mi mieszkanie, pracę i była ze mną. To jedyna osoba jaką tu miałem - przetarł twarz dłońmi. Słuchałam uważnie tego co mówi, cały czas trzymając jego dłoń, aby czuł się pewniej. - Jednak ja nie potrafiłem tego docenić. Byłam dla niej kompletnym dupkiem. Nie szanowałem jej, a kiedy traciłem na sobą panowanie potrafiłem wyrządzić jej krzywdę. Nie chciałem tego. Wiesz? Ja nie panuję nad tym. Nie chcę tego, ale to jest silniejsze ode mnie. Pomimo tego całego gówna, które wyrządziłem Tamarze ona ciągle tu była. Zawsze ze mną, zawsze przy moim boku. Ja tego nie doceniałem. Aż do dzisiaj... - po tych słowach z jego oczu popłynęły łzy. Nie zatrzymywał ich. - K... kiedy ujrzałem jej martwe ciało zrozumiałem jak bardzo będzie mi jej brakować.
Zaczął płakać, a ja nie wiedziałam co zrobić, co powiedzieć. Zagarnęłam go w objęcia i kołysałam lekko głaszcząc jego plecy. To było straszne. Tak długo tłumił w sobie wszystko, tak długo nie mógł się tego pozbyć, a teraz kiedy to powiedział wszystko z niego uleciało. Cała skorupa pod tytułem 'jestem twardy' gdzieś uciekła, wszystko co mnie w nim przerażało zanikło, a zamiast tego miałam przed sobą, bezbronnego i zranionego chłopaka.
- P... przepraszam cię, Mercedes - wyszlochał odciągając się ode mnie. Wytarł oczy, wziął kilka wdechów i popatrzył mi w oczy. - Przepraszam, musiałem to komuś powiedzieć.
Uśmiechnęłam się do niego ciepło gładząc jego ramię.
- Wszystko jest w porządku. Rozumiem - odparłam. - Wiesz, ja mam podobne odczucia co do El.
Justin zmarszczył brwi jakby oczekując dłuższych wyjaśnień. Przygryzłam wargę odwracając wzrok na płomienie ognia szalejące z wiatrem. - Odkąd związałam się z Harrym, nie lubiłam Eleanor. Ona zawsze była zakochana w moim chłopaku i miałam to głupie wrażenie, że ciągle go podrywała. Przedtem, jednak byłyśmy ze sobą naprawdę blisko i Elka nie raz wyświadczyła mi ogromne przysługi. Potem została dziewczyną Louisa i wszystko było dobrze, dopóki nie wyjechaliśmy na te wakacje. To rodzice El wszystko nam fundowali, oni mają dużą firmę i są bogaci, dlatego też ona poczuła się w pewnym sensie najważniejsza i robiła z siebie ofiarę na każdym kroku. Denerwowało mnie, to - jak cholera, ale gdy potem umarła poczułam wyrzuty sumienia. W końcu gdybym się z nią nie kłóciła, nie oskarżała jej o wszystko to do niczego by nie doszło. Na dodatek Louis, który oskarżył mnie i zrobił ze mnie mordercę. I Harry... On mu uwierzył, rozumiesz? To chyba najgorsze uczucie na świecie być odrzuconą przez osobę, którą się kocha.
Nawet nie zauważyłam jak w kącikach moim oczu zebrały się łzy. W ten wieczór chyba każde z nas musiało się wyżalić, co za ironia...
Brunet objął mnie od tyłu, ja położyłam głowę na jego klatce piersiowej, a on kołysał nami lekko podczas gdy jego oddech łaskotał moje policzki.
- Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą... - wymruczał.
- Mądre słowa - przytaknęłam niemo.
Następne minuty spędziliśmy w ciszy, o dziwo towarzystwo Justina było bardzo miłe, a w jego ramionach czułam się nadzwyczaj bezpiecznie. Noc ogarnęła już całą wyspę, szum morza cichł, a ogień powoli gasł. Ta wyspa była taka intrygująca. Z jednej strony była piękna, niczym z baśni, a z drugiej była taka tajemnicza i mroczna. To aż nieprawdopodobne.
- Justin, dlaczego mnie wtedy pocałowałeś? - wypaliłam ni stąd ni zowąd.
Brawo Mercedes. Dostajesz medal za psucie nastrojowych momentów! Ugryzłam się w język po wypowiedzeniu tych słów. Jednak gdy usłyszałam cichy chichot bruneta nad moim uchem pomyślałam, że może nie skończy się tak źle.
- To był chyba... impuls. Nie wiem do końca czemu to zrobiłem - odparł. - Ale mi się podobało.
- Mnie też - szepnęłam bardziej do siebie niż do Justina. - A co musiałeś załatwić? - dodałam już głośniej. - No wiesz, tamtego wieczoru.
- Szukałem Tamary - mruknął. - I zasięgu, chciałem wracać z nią do domu.
- Aha... - spuściłam wzrok. - A teraz nadal chcesz wracać?
Podniosłam głowę z torsu chłopaka i spojrzałam prosto w jego miodowe tęczówki, które w tym właśnie momencie lustrowały moją twarz. Jego lekko zaczerwienione i nadal mokre policzki, włosy roztrzepane we wszystkie strony i malinowe usta sprawiały, że wyglądał tak... magicznie. Przysięgam, że zabrakło mi tchu kiedy jego twarz zawisła niebezpiecznie blisko nad moją, a wzrok spoczął na moich wargach. O rany...
- Nie wiem, czy chcę - wyszeptał figlarnie. - To zależy...
A potem stało się. Złączył nasze usta razem, jego jedna dłoń spoczęła na moim policzku, a druga masowała moje biodro. Przez chwilę się wahałam jednak w końcu oddałam pocałunek kompletnie poddając się chwili.

*Perspektywa Harry'ego*

     Wyruszyliśmy po wschodzie słońca. Nie mogłem dłużej czekać tak potwornie się bałem o Mercedes. Pomocne nie okazały się też wspomnienia z nocnej zmory sennej. Wciąż nie wierzyłem jak tak głupi koszmar mógł wpłynąć w ten sposób na mnie. W końcu dreszcze, pot na skrawkach czoła, trzęsące się dłonie były nim wywołane. Absolutnie nie dopuszczam do siebie faktu, że pewnego dnia zabraknie przy mnie Louisa. Ten żartowniś jest moim najlepszym przyjacielem, co oznacza, że pełni w życiu Harry'ego Stylesa jedną z najważniejszych ról i nie może go zabraknąć. Oczywiście, tak jak Merc. 
Zayn prowadził naszą grupę do ciała Tamary - gdybym wymawiał myśli na głos, ta z pewnością nie przeszłaby mi przez gardło. Prócz krążących w głowie pytań co się tutaj, na tej wyspie dzieje, setnego razu obmyślania planu powrotu do domu, zastanawiała mnie jeszcze jedna rzecz.. Gdzie do cholery podziewał się Justin?! Zniknął, gdy to wszystko się zaczęło. Śmiem nawet podejrzewać, że to właśnie Bieber stoi za tymi morderstwami.
- Kurwa – warknął Liam zatrzymując się pod wysokim drzewem.
Momentalnie przeniosłem wlepiony w ziemię wzrok na niego. Od razu rozpoznałem to miejsce.
- Co się stało, Kochanie? - głos Dan rozległ się echem wśród krzewów.
- Nie mów, że... - urwałem utrzymując jedynie z Paynem kontakt wzrokowy. Jeszcze tego brakowało, by wywołać panikę u pozostałych. 
- Tak – mruknął kiwając głową.
- Ale co?! - wtrącił zirytowany Malik.
Oczy przyjaciół zgromadziły się na naszej dwójce, dokładnie przyglądających się gałęzi, na której wcześniej zawieszono martwą Tamarę.
- Tutaj... - zacząłem urywając w pół słowa.
- Tu wisiała – Liam dokończył za mnie.
Tak jak się spodziewałem rozeszły się pierwsze dźwięki towarzyszące zdziwieniu.
- No, ale teraz jej... - wyszeptała Pezz ze łzami w oczach. – Co tutaj się dzieje? - usiadła na ziemię skrywając zapłakaną twarz w dłoniach. - Chcę wracać.
- Ja też, coraz bardziej się boję – dołączyła się Danielle.
- Nie możemy wrócić, dopiero za jakiś czas po nas przyjadą – przypomniał Niall nagle się odzywając.
Siedliśmy wszyscy w kole. Czułem napięcie i strach czyhające w powietrzu. Sam się bałem i to panicznie.
- To co? Mamy tutaj czekać na śmierć?- podniosła głos. – Liam, zrozum. Nie żyje Eleanor – na dźwięki imienia swojej dziewczyny zauważyłem, jak Louis się wzdryga. Ciągle się z tym nie potrafił pogodzić, zresztą nie ma się czemu dziwić. - Tamara, kto będzie następny?! Ja? Perrie? Nie mam zamiaru doczekać dnia, w którym znajdę twoje ciało – zaszlochała patrząc kolejno nam w oczy. - Zrozumcie w końcu, na wyspie nie jesteśmy bezpieczni.
- Ona ma rację – poparła ją blondynka tuląc się do swojego chłopaka.
Zapadła głęboka cisza. Każdy z nas uważał tak samo, jedynie nie miał odwagi się do tego przyznać. To powoli zabijało wszystkich od wewnątrz. Lęk przed kolejnym morderstwem przybliżał nas do własnej śmierci.
- Musimy się dostać jak najszybciej do domu – zakomunikowałem wstając.

*

    Jedynie czego w tej chwili pragnąłem to dostać się jak najszybciej do namiotu. Las o zmroku nie był już tak przyjazny, jak za dnia. Nadal nie rozumiem, dlaczego zamiast wracać tą samą drogą obraliśmy nową trasę podróży. Jaki sens był przemierzania wyspy przez jej zakątki? Nie było sensu, po prostu. Pozytywem wycieczki okazało się chwilowe oderwanie od problemów. Jednak mój umysł i tak pochłonięty był tym, co dzieje się z Mercedes. Nawet jeśli nadal nie była w stanie mi wybaczyć, pragnąłem zobaczyć ją choćby przez chwilę. Nie opuszczała mnie myśl, że stało się z nią najgorsze... i to mnie dobijało.
- Ej, patrzcie! - Perrie wskazał palcem na punkt oddalony kilkadziesiąt metrów od nas. - Tam się pali ognisko!
Wyostrzyłem swój wzrok i rzeczywiście ujrzałem światełko, oraz dwa namioty.
- To pewnie ten ciota, Bieber... - syknął Zayn zaciskając szczękę.
- Idziemy tam - zarządziłem ostrym głosem.
Nikt specjalnie nie zgłaszał sprzeciwu i wszyscy ruszyliśmy dalej, jedynie Tomlinson stał w miejscu patrząc jak się oddalamy.
- Louis, no chodź! - przywołałem go ruchem ręki.
Chłopak pokiwał przecząco głową nadal się nie ruszając. Podszedłem do niego, chwyciłem za rękę i zacząłem ciągnąć, ale on ciągle stawiał opory. Popatrzyłem na niego i się przeraziłem. Wcześniej nie przyglądałem mu się dokładnie, teraz zauważyłem ogromne cienie pod oczami, zupełnie jakby nie spał przez kilka nocy,  na jego twarzy pojawiło się kilka zmarszczek, a on sam wyglądał jak cień człowieka. Poczułem nagle ogromne poczucie winy, bo tak naprawdę zostawiłem go całkiem samego ze śmiercią Eleanor, a śmiem się nazywać jego najlepszym przyjacielem.
Pod wpływem emocji zagarnąłem Louisa w objęcia. On nie protestował, jedynie umieścił głowę w zagłębiu mojej szyi i trwał w uścisku nic nie mówiąc.
- Przepraszam, Stary - poklepałem go po plecach. - Powinienem być lepszym przyjacielem.
Nie odpowiedział, ale oddalił się nieznacznie po czym posłał mi uśmiech, co prawda słaby, ale szczery. Zrobiłem to samo, po czym obejmując do po przyjacielsku ramieniem dogoniliśmy resztę.
    Jakaś część mojego umysłu przypuszczała, że Mercedes może przebywać z Justinem, było to nawet bardzo prawdopodobne. Jednak, to co ujrzałem kiedy zjawiliśmy się przy namiotach przerosło moje najśmielsze oczekiwania.
Stanęliśmy przy ognisku. Justin leżał na kocu, a zaraz obok, wtulona w jego bok była moja dziewczyna. Oboje spali jak gdyby nic, podczas gdy mi krew gotowała się w żyłach. Zacisnąłem ręce w pięści, moje mięśnie się napięły, a ja sam byłem na granicy. Liam położył rękę na moim ramieniu szeptem przekazując, abym zachował spokój, ale to kurwa nie było możliwe!
Podszedłem do Biebera szarpiąc go mocno za ramię i odciągając od Mercedes. Brunet jęknął niezadowolony przecierając oczy. Wystraszył się widząc mnie przed sobą i automatycznie się odsunął.
- Co jest?  - zapytał ochrypłym głosem.
Prychnąłem. Ten gość był bezczelny!
- Dlaczego do kurwy nędzy przytulasz się z moją dziewczyną?! - wykrzyczałem kładąc nacisk na słowo 'moja'.
- Najwidoczniej dlatego, bo ty ją olałeś! - wyrzucił ręce do góry podnosząc się z piasku.
Wtedy jego oczy spostrzegły resztę. Zayn, Liam, Niall i Louis stali w gotowości, bo wiedzieli, że ta awantura nie skończy się na zwykłej wymianie słów. O nie! Dopiero się zaczyna. Doigrasz się, Bieber!


Boże, ten rozdział jest taki... nijaki właściwie. Nie podoba mi się, ale pisałyśmy go pod presją, bo chciałyśmy coś dodać, a nie było kiedy. Przepraszamy Was najmocniej :C  Obiecuję, że w następnym rozdziale postaramy się bardziej.  
Proszę Was też bardzo o komentarze. Jest prawie 30 obserwujących, informujemy ponad 30 osób,  a komentarzy jest dwadzieścia parę. Naprawdę nie oczekujemy, że będziecie wywodzić się w nie wiadomo ilu zdaniach. Wystarczy krótkie może być, nie podoba mi się czy coś w tym stylu chociaż jakaś dłuższa opinia o rozdziale też jest ile widziana XD
Ostatnio się dowiedziałam, że musimy pisać dłuższe rozdziały. Wiem, hahaha ale jak się pisze naprawdę wydaję sie to dwa razy dłuższe :P 
No i zapomniałabym - DZIĘKUJEMY ZA TE 10.000 WEJŚĆ, CIESZYMY SIĘ BARDZO!
Ok, kończę moje wywodzenia :) 
Trzymajcie się ciepło 
Klaudia xxx

32 komentarze:

  1. EE tam, rozdział wcale nie jest nijaki. Jest dobry.Ale wiem, jak trudno jest pisać pod presją. Ciężko i to bardzo.
    W sumie, to nie wiem o czym myśleć po tym rozdziale. Mercedes źle postąpiła całując/oddajac pocalunek Justinowi, a Harry znowu idealnym chłopakiem nie był. Ech. Tak się boję, że ktoś następny umrzze,a mam przeczucie, że tak się stanie i WIEM, że to nie będzie Bieber (choć mógłby być), tylko ktoś z bliższych naszej bohaterki.
    Skazana jestem na czekanie.. <3
    Weny wam życzę. xx

    OdpowiedzUsuń
  2. Niesamowity rozdział! :)

    OdpowiedzUsuń
  3. rozdzial jest super, mam nadzieje ze w nastepnym wydarzy sie cos ciekawego @Stylesowaa

    OdpowiedzUsuń
  4. Co? Że niby rozdział jest nijaki? Stanowcze nie. Bardzo mi się podoba i ciekawa jestem kto umrze kolejny bo na tych dwóch osobach sie nie skończy. Kocham Was i czekam na kolejny rozdział. ♥ ♥ ♥

    OdpowiedzUsuń
  5. czekam na następny *-*

    OdpowiedzUsuń
  6. Boskooo ,czekam na nexta :) / @Nicoo_lle

    OdpowiedzUsuń
  7. Rozdział jest naprawdę dobry :) Dlaczego w takim momencie? D: Umre przez to czekanie ;-;
    @HiMyHarry

    OdpowiedzUsuń
  8. Ohohoh, ale Bieber dostanie wpierdol.

    OdpowiedzUsuń
  9. Świetny, jestem strasznie ciekawa co stanie się dalej, jak HAzz zareaguje i wgl, no za dużo emocji hah :D
    Gorąco pozdrawiam
    @Lusiaax

    OdpowiedzUsuń
  10. jaki tam nijaki, świetny, a już myślałam, że będzie seks, lol.

    OdpowiedzUsuń
  11. Świetna historia! Macie wielki talent dziewczyny! Mam już co czytać. :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Nie mam słów, to jest cudowne ♥

    OdpowiedzUsuń
  13. nie moge sie doczekać kolejnego rozdziału ale justyn bedzie miec w pierdol to jest najlepszy blog na świecie czekam na kolejną część

    OdpowiedzUsuń
  14. Nie mogę się doczekać kolejnego rozdziału! *.* Ciekawe co stanie się pomiędzy Harry'm, a Justin'em :O

    OdpowiedzUsuń
  15. haha cudowne ! Nie mogę się doczekać następnego !

    OdpowiedzUsuń
  16. Nijaki? Rozdział jest bardzo dobry :)
    Z niecierpliwością czekam na next
    Pozdrawiam
    nice.girl :)

    OdpowiedzUsuń
  17. świetny, wiem powtarzam się, ale co tu mówić i zapraszam do mnie:
    http://opowiadanieonedirectioniwannasaveyou.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  18. Uwielbiam mega wciąga i czekam na next :3

    OdpowiedzUsuń
  19. Znów czytam i znów czekam na kolejny :3 @anna_maria215

    OdpowiedzUsuń
  20. Notka nie w moim stylu, ale skoro tu wpadłam i przeczytałam, wypadałoby zostawić chyba jakiś komentarz.
    No więc, jeżeli mówimy o pisaniu, to piszesz dobrze, nawet interesująco.
    Jaki Bieber, u diabła?!
    Nie no, tylko nie on..
    Pozdrowienia śle Andromeda.
    (:

    OdpowiedzUsuń
  21. Według mnie słowo "nijaki" w ogóle nie pasuje do tego rozdziału. Mi osobiście bardzo się podobał. Czytało się lekko i przyjemnie. Osobiście nie lubię Justina w tym opowiadaniu i wolałabym, żeby Harry przejrzał na oczy (może po tym rozdziale kiedy razem z chłopakami nakopie Jusowi w twarz? haha żartuje) i przestanie twierdzić, że to Mercedes zabiła Tamarę i Eleanor. No, bo jak? Jak ta słodka dziecina mogłaby to zrobić?
    Lubię ją, chociaż nie podoba mi się jej postawa. Przecież nadal chodzi z Harrym, (w każdym związku są kryzysy) a ta całuje się z Bieberem! Nie fajnie!
    Czekam na nową notkę! <3
    http://janoskiansplx.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  22. Abqjqkwhwkqabanwkwjkab
    Uwielbiam zwroty akcji. I to napięcie. *o*
    @HappyInDreams

    OdpowiedzUsuń
  23. Bardzo podoba mi się to opowiadanie. Czyta się je lekko i przyjemnie. Czekam z niecierpliwością na następną część! Kocham xxx
    Pozdrawiam wszystkie czytelniczki ;)

    OdpowiedzUsuń
  24. wow !! wyobraźnie to wy macie ja bym nigdy nie wpadla na takie cos <3 kocham was wszystko super i zgrane xxx

    OdpowiedzUsuń
  25. awwww kocham ^^ czekam na nastepny, mam nadzieje ze pojawi sie niebawem ;)
    @Always_with_Jus

    OdpowiedzUsuń
  26. nigdy nie czytałam jeszcze takiego fanfiction,to jest naprawdę świetne opowiadanie!!! <3

    OdpowiedzUsuń
  27. nijaki, ten rożdział nie był nijaki ten rożdział był nie samowity nie moge sie doczekać minoł tydzień a ja sie niecierpliwie

    OdpowiedzUsuń
  28. Miałam skomentować wczoraj, ale nie znalazłam czasu...
    Bardzo spodobało mi się wasze opowiadanie. Jestem pod wrażeniem oryginalnego pomysłu :)) Szczerze mówiąc bardzo polubiłam już Justina i Mercedes. Reszta postaci nie przypadła mi do gustu tak bardzo jak oni :p
    Mam nadzieję, że dodajecie w miarę szybko rozdziały, bo nie lubię czekać <3 /Leah

    Zapraszam do siebie! xx

    OdpowiedzUsuń